"Jongeren voelen zich dik en ongezond en communiceren moeizaam met hun ouders" (WHO)
Verschillende factoren liggen aan de basis van dit gebrekkige contact. En die liggen heus niet alleen bij tieners! Was en is communicatie niet het resultaat van een proces tussen “een zender” en “een ontvanger”? Jawel, beide partijen (zowel moeder/vader als kind) zijn verantwoordelijk voor het vlot verlopen van de communicatie.
Maar hoe komt het nu dat in dit digitale tijdperk het plots allemaal zo moeilijk verloopt? Net nu we meer “communicatiemiddelen” hebben? En hoe komt het dat meer middelen ervoor zorgen dat jongeren zich minder goed voelen? Het is duidelijk dat zowel de zender als de ontvanger een aantal schakels mist. Ik noem er drie. Hier gaan we!
#1 We missen bewustwording!
Communicatie (‘een goed gesprek’) is een basisbehoefte. De piramide van Maslow leert ons dat sociaal contact met de bevestiging/erkenning die daaruit volgt één van de belangrijkste behoeften waar ieder mens naar op zoek is. Die bevestiging kunnen we maar echt ervaren door menselijk, fysiek contact. Diezelfde bewuste en onbewuste bevestiging kunnen we niet ervaren via digitaal contact!
#2 Bij digitale communicatie verliezen we de impact van non-verbale communicatie!
Op Facebook, Twitter en andere digitale broertjes is er (helaas) geen plaats voor lichaamstaal, noch voor mimiek, noch voor stem, noch voor spreeksnelheid, noch voor intonatie… Wist je dat maar liefst 55 % van de impact van communicatie verloopt via lichaamstaal en 38 % via onze stem, articulatie, toonhoogte, spreektempo..? De inhoud of de woorden tellen slechts voor…. 7%!
#3 Hebben we op school effectief leren communiceren!?
Hmm, ik betwijfel dit. Hoe bouw je een gesprek met vertrouwen? Hoe geef je slecht nieuws? Hoe bespreek je een misverstand?….. Zelfs veel hooggeleerde professoren en artsen slagen er niet in om echt te communiceren. Ze communiceren niet echt (ze gaan niet “in rapport”), geven diagnoses zonder effectief contact te maken met hun patiënt, ze kijken naar hun computerscherm, gebruiken beroepsterminologie die de patiënt niet verstaat, laat staan dat ze empathie hebben en tonen met hun patiënt…. Ook leerkrachten hebben moeite met face-to- face gesprekken. Steeds vaker verloopt de communicatie via digitale leerplatformen.
Kortom, staan we nog voldoende stil bij mondelinge communicatie? Sterker nog, zijn we er nog bewust en bedachtzaam mee bezig? En nochtans , het is zo eenvoudig….. even stilstaan en bewustworden wie we zijn , hoe we ons lichaam moeten gebruiken en welke impact onze stem kan uitoefenen. Hoe meer de communicatie zal domineren, hoe slechter mensen zich gaan voelen. Trouwens, wist je dat sociale media voor een slechter zelfbeeld zorgen doordat we ons steeds gaan vergelijken met anderen? Maar dit is leesvoer voor een andere keer
